به گزارش جویباران،هزاروبیست‌ونُه سال پیش، امام زمان عجل‌الله‌فرجه‌الشریف در نامه‌ای به شیخ مفید در تاریخ پنج‌شنبه بیست‌وسوم ذوالحجه سال چهارصدودوازده مرقوم فرمودند: «اگر شیعیان ما- که خداوند توفیق اطاعتش را به آنها عنایت فرماید- در وفای به عهدی که بر عهده آنها است، هم‌دل می‌بودند، فرخندگی ملاقات ما این‌همه به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما خیلی زودتر برای آنها رخ می‌داد» (لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَهُ بِمُشَاهَدَتِنَا… (إحتجاج طبرسی/ ۲/ ۴۹۹؛ بحارالأنوار/ ۵۳/ ۱۷۷؛ الخرائج و الجرائح/ ۲/ ۹۰۳)).
در یک تحلیل زمانی، این نامه، ۸۳ سال بعد از شروع غیبت کبری و ۱۵۲ سال بعد از شروع غیبت حضرت(یک قرن و نیم) نگارش یافته است و حضرت گلایه می‌فرمایند که غیبت من طولانی شده! چرا شیعیان کاری نمی‌کنند؟ اکنون‌که ده قرن از این فرمایش حضرت می‌گذرد؛ انسان اوج و عمق غربت “تنها نشانه‌ی بهار در پائیز آخرالزمان” را حس می‌کند. در این فراز از نامه‌ی مبارک سه نکته مهم وجود دارد:
* نکته اول: امام زمان(ع)، تا نخواهیم ؛نخواهد آمد
آنچه از بیان نورانی حضرت ولی‌عصر(ع) فهمیده می‌شود، این است که اساساً امر ظهور، تابع اراده، عزم، حرکت، نهضت، جنبش، تلاش، حرکت و پویش ماست؛ چراکه ایشان، انجام رسالت «همدلیِ وفادارانه» را از ما مطالبه فرموده‌اند. در حدیث شریف نبوی(ص) است: «امام هم‌چون کعبه است که باید به سویش حرکت کنند، نه این‌که او به‌جانب مردم رود»(مَثلُ الْامامِ مَثَلُ الْکعْبَهِ، اذ تُؤْتی وَ لَا تَأْتِی(عوالم المعارف/ ۱۱/ ۲۲۸)). یعنی این ما هستیم که باید حرکت کنیم و زمینه‌های ظهور را فراهم آوریم به همین جهت امام خمینی(ره) در اولین نیمه‌ی شعبان انقلاب، «خدمت در انتظار» را به‌عنوان استراتژی و راهبرد کلان انقلاب و نظام اسلامی مطرح کردند: «ما همه انتظار فرج داریم، و باید در این انتظار خدمت بکنیم… و مقدمات ظهور ان‌شاءالله تهیه بشود»(صحیفه امام/ ۸/ ۳۷۴). تا ما نخواهیم و تلاش نکنیم، حق بر جای خویش قرار نمی‌گیرد و حکومت به دست اهلش نمی‌رسد.
* نکته‌ی دوم: حرکت شیعیان؛ شرط لازم و کافی خوشبختی انسان‌ها
این نکته معطوف است به ابتدای بیان حضرت (لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا…)؛ اگر حضرت می‌فرمودند “لو أنّ الناس” یا “لو أنّ المسلمین” می‌گفتیم همه‌ی مردم دنیا یا همه‌ی مسلمانان باید برای امر فرج حرکت کنند، ولی تعبیر “أشیاعنا” گویای این حقیقت است که هرچند امر فرج یک رخداد جهانی است و همه‌ی انسان‌های بر سر این سفره می‌نشینند، اما این سفره را باید شیعیان بگسترانند. شیعیان “افئده مَهوِیّه”ی آل‌محمد(ص) هستند(نک: سوره ابراهیم/ آیه۳۷) و اعمال شایسته و ناشایست آنها، تأثیر مستقیم در تعجیل و تأخیر تحقق آرمان‌های الهی اهل‌بیت(ع) دارد.
* نکته‌ی سوم: همدلیِ وفادارانه‌ی شیعیان؛ رمز ظهور امام زمان(ع)
غیبت امام زمان(ع) برخلاف تصور ما، خواسته‌ی اولیه‌ی خدای متعال نیست، بلکه تصمیمی است که مردم ایجاد کردند و خدا به دنبال همان تصمیم که ناشی از روحیه‌ی مردم است، امرِ غیبت را استمرار داده است؛ وگرنه خودِ وجود مبارک حضرت فرمود: اگر در شما «همدلیِ وفادارانه» باشد، من باعجله ظهور می‌کنم: «عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ». یعنی حضرت در این بیان کوتاه، رمز و راز اصلی ظهور را بیان کرده‌اند.
به‌طور خلاصه، «همدلی وفادارانه» متشکل از دو رسالت مهم است: یکی “وفاداری در عهد” یعنی تلاش برای اقامه‌ی امر امامت و مدیریت اهل‌بیت(ع) بر جامعه‌ی بشری- چراکه منظور از “عهد”، همان عهدالله در قرآن است(نک: بقره/ ۱۲۴)؛ و دوم «همدلی» یعنی اخوت ایمانی شیعیان و داشتن حرکت جمعی و نهضت تشکیلاتی در وفاداری به عهد. و به‌راستی چه فرصتی بهتر از اربعین برای تمرین و اثبات همدلی وفادارانه شیعیان؟
به همین جهت امام خامنه‌ای در دیدار با موکب‌داران عراقی(۲۷/ ۰۶/ ۱۳۹۸)، “موضوع بی‌نظیر و جهانی” راهپیمایی اربعین را “آیت عظمای الهی و نشانه‌ی اراده‌ی پروردگار بر نصرت امت اسلامی” دانستند و آن را “زمینه‌سازی تحقق هدف نهایی امت اسلامی یعنی تشکیل تمدن عظیم و نوین اسلامی” معرفی کردند. راهپیمایی اربعین، زرم‌آیش و گردهم‌آیی جهانی منتظران ظهور است «أَلَا وَ إِنَّ الْیَوْمَ الْمِضْمَارَ وَ غَداً السِّبَاقَ»(نهج‌البلاغه/ خطبه۲۸)- آگاه باشید که امروز روز تمرین، و فردا زمان مسابقه است.
Top of Form
Bottom of Form
